الا بذكرالله تطمئن القلوب ما که از ترس خدا او را عبادت می کنیم / بر تعصب های خود یک عمر عادت می کنیم هر نمازی با خودش تجدید بیعت کرده و / ساعتی دیگر به او راحت خیانت می کنیم ما که مغروریم از اینکه مسلمان زاده ایم / با طلبکاری ، تقاضای شفاعت می کنیم . . . الهى چون در تو مى نگرم از آنچه خوانده ام شرم دارم . . . . . . الهى خودت آگاهى که دریاى دلم را جزر و مد است یا باسط بسطم ده و یا قابض قبضم کن . . . . . . نا کرده گناه در جهان کیست ؟ بگو آن کَس که گنه نکرده چون زیست؟بگو من بد کنم وتو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست؟ بگو . . . . . . آفرین ها بر تو بادا ای خدا / ناگهان کردی مرا از غم جدا گر سر هر موی من گردد زبان / شکر های تو نیاید در بیان تو در جان منی من غم ندارم / تو ایمان منی من کم ندارم . . . . . . می گن با هرکی دوست بشی شکل و فرم اونو می گیری فکرشو بکن… اگه با خدا دوست بشی ، چه زیبا شکل می گیری . . . . . . آنهایی که به بیداری خداوند اعتماد دارند ، راحت تر می خوابند . . . . . . معبودا به بزرگی آنچه داده ای آگاهم کن تا کوچکی آنچه ندارم نا آرامم نکند . . . . . . تو تکراری ترین ” حضور ” روزگار منی و من عجیب ؛ به آغوش تو از آن سوی فاصله ها خو گرفته ام . . . . . . چه زیباست هنگامی که در اوج نشاط و بی نیازی هستی دست به دعا برداری . . . . . . میگن شبا فرشته ها از آرزوی آدما ، قصه میگن واسه خدا خدا کنه همین شبا گفته بشه قصه ی تو واسه خدا . . . . . . خدایا ! من چیزی نمیبینم . آینده پنهان است. ولی آسوده ام ، چون تو را می بینم و تو همه چیز را . . . . . . با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت با هر چه رود نام تو را می توان سرود بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍ با دستهای روشن تو می توان گشود . . . ای بنده تو سخت بی وفایی ، از لطف به سوی ما نیایی هر دم که ترا دهم دردی ، نالان شوی و به سویم ایی هر دم که ترا دهم شفایی ، یاغی شوی و دگر نیابی. . . . . . از تمام چیزایی که داری خدا رو جدا کن ! چی داری؟ هیچ حالا به همه نداشته هایت ،خدا رو اضافه کن ! چه کم داری؟ هیچ . . . خدایا راهی نمیبینم ، آینده پنهان است اما مهم نیست همین کافیست که تو راه را میبینی و من تو را . . . . . . یاس گروپ خدا ا گر نبخشی آنچه خواهم/گر ببخشی درد وبلا تو با هم به نام حکمت آنرا می پذیرم/که عشق غیر تو باشد گناهم . . . . . . خدایا مرا ببخش بابت هر آنچه کردم و نباید و هر آنچه نکردم و باید . . . . . . چاره ی ما ساز که بی یاوریم / گر تو برانی به که روی آوریم؟ پیش تو گر بی سر و پا آمدیم / هم به امید تو ، خدا آمدیم . . . . . . عمری به جز بیهوده گفتن سر نکردیم / تقویمها گفتند و ما باور نکردیم دل در تب لبیک تاول زد ولی ما / لبیک گفتن را لبی هم تر نکردیم اللهم لبیک . . . میخوانمت در بلندی که خودت بلند ترینی میخوانمت به مهربانی که خود مهربان ترینی میدانمت به رحمتت که خودت رحیم ترینی میدانمت به بزرگی که خودت بزرگترینی همه این میخوانمت ها و میدانمت ها بهانه ای هست تا بگویم خدایا دوستت دارم ، من خدا را دارم! . . . الهی دانایی ده که در راه نیفتم و بینایی ده که در چاه نیفتم الهی پایی ده که با آن کوی مهر تو پوییم و زبانی ده که با آن شکر آلای تو گوییم . . . . . . از تصادف جان سالم بدر برده بود و می گفت زندگی خود را مدیون ماشین مدل بالایش است و خدا همچنان لبخند می زد . . . . . . الهی در شب قبرم بسوزان / ولی محتاج نامردان مگردان اعطا کن دست بخشش همتت را / خجل از روی محتاجان مگردان . . . . . . یا رب گناه جمله جهان را به ما ببخش / ما را سپس به رحمت بی منتها ببخش هر چند ما نه ایم سزاوار رحمتت / ما را بدانچه نیست سزاوار ما ببخش . . . . . . کوله بارم بر دوش سفرى مى‎ ‎باید،سفرى تاته تنهایى محض هرکجا لرزیدى،از سفر ترسیدى ، فقط آهسته بگو: من خدا را دارم! . . . خدایا ، آنگونه زنده ام بدار که نشکند دلی از زنده بودنم و آنگونه بمیرانم که به وجد نیاید کسی از نبودنم . . . (کورش بزرگ) . . . یادمان باشد پیمانى راکه در طوفان با خدا مى بندیم در آرامش فراموش نکنیم . . . . . . به خدا گفتم : به من همه چیز بده ، تا از زندگی لذت ببرم خداوند فرمود : به تو زندگی دادم تا از همه چیز لذت ببری . . . . . . یک دانه بذر میلیون ها دانه را با خود دارد. آیا وفور وغنای هستی را می بینی؟ خداوند در وجود ما هم “روحش” را به امانت گذاشته است این همان “دانه الهی” است که باید آنرا با عشق و ایمان آبیاری کرد تا شکوفا گردد . . . خدایا ، آنگونه زنده ام بدار که نشکند دلی از زنده بودنم و آنگونه بمیرانم که به وجد نیاید کسی از نبودنم . . . (کورش بزرگ) . . . یادمان باشد پیمانى راکه در طوفان با خدا مى بندیم در آرامش فراموش نکنیم . . . . . . به خدا گفتم : به من همه چیز بده ، تا از زندگی لذت ببرم خداوند فرمود : به تو زندگی دادم تا از همه چیز لذت ببری . . . . . . یک دانه بذر میلیون ها دانه را با خود دارد. آیا وفور وغنای هستی را می بینی؟ خداوند در وجود ما هم “روحش” را به امانت گذاشته است این همان “دانه الهی” است که باید آنرا با عشق و ایمان آبیاری کرد تا شکوفا گردد . . . معبودم! متبرکم گردان به نامت متبلورم گردان به عبادتت متذکرم گردان به ذکرت مرحمتم گردان به رحمتت . . . چه خود ساخته هایی که مرا سوخت ، و چه سوختن هایی که مرا ساخت ای خدای من ، مرا فهمی عطا کن ، که از سوختنم ساخته ای آباد از من بجا ماند . . . . . . معبودم! متبرکم گردان به نامت متبلورم گردان به عبادتت متذکرم گردان به ذکرت مرحمتم گردان به رحمتت . . . چه خود ساخته هایی که مرا سوخت ، و چه سوختن هایی که مرا ساخت ای خدای من ، مرا فهمی عطا کن ، که از سوختنم ساخته ای آباد از من بجا ماند . . . . . . خدایا به فرشتگانت بسپار در لحظه لحظه نیایش خویش “دوستان مرا از یاد نبرند . . .” . . . خدا گوید : تو ای زیباتر از خورشید زیبایم تو ای والاترین مهمان دنیایم شروع کن ، یک قدم با تو تمام گامهای مانده اش با من . . . . . . به خدا تا اندازه ی امیدوار باش که جرات گناه کردن پیدا نکنی و از اون تا اندازه ی بترس که از رحمت اون ناامید نشوی . . .

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: